Aarde

(4.6 – 3.8 miljard jaar vChr)

Aarde

2) de aarde is de derde, steenachtige planeet die rond de zon draait met een korst van tektonische platen. De kern is vloeibaar en bevat zware metalen als ijzer en nikkel.

Na de explosie van de zon, ongeveer 4.6 miljard jaar geleden, duurt het meer dan een miljard jaar totdat de aanhoudende regen van zware rotsblokken, vulkaanuitbarstingen en lavastromen op de nieuwe planeet tot bedaren komt.
In het begin is er geen zuurstof aanwezig. De zon zorgt voor enorm veel hitte. Er is veel radioactieve stralingen en meteorietinslagen teisteren de planeet. Datgene wat wij later ‘leven’ zijn gaan noemen is onmogelijk op deze onrustige aardbol, 4,5 miljard geleden.
De aarde is zo extreem heet dat de planeet begint te smelten. Zware metalen zinken naar de bodem, lichte metalen drijven naar de top. Sommige elementen verdampen. Door de ruime afstand tot de zon begint de aarde toch af te koelen en krijgt zij een steenachtige korst.

Na ongeveer 10 miljoen jaar ontstaat door deze bijzondere omstandigheden, de gelaagde structuur van de inhoud. We zien een vloeibare kern met zware metalen ijzer en nikkel (daardoor kreeg de aarde een magnetisch veld), daaromheen een dikke mantel van half gesmolten steen dat beweegt rond de kern. En daar weer omheen zit de nog dunnere laag van de aardkorst. Die korst is niet homogeen: het zijn tectonische platen die rond worden geduwd door de convectie-krachten van de mantel er onder. Deze platen botsen met elkaar en veroorzaken aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en gebergten. Door de enorme hitte en druk vanuit de aardkern blijft er veel beweging in de mantel, waardoor ook de platen van de aardkorst bewegen. Dat doen zij nog steeds trouwens (met de snelheid waarmee je vingernagel groeit).