Marlin
Tsja, daar staat Trix dan. De moeder des vaderlands. Holle ogen. Vermoeid, bijna angstig. Maar ze straalt ook standvastigheid uit. Dat bevalt me wel. Geen lyrisch staatsieportret met de bekende cliches van koninklijke waardigheid, machtsvertoon en ‘wij waken over u’. Nee, deze door het leven getekende vrouw probeert de moed erin te houden. Tegen beter weten in. De handen gevouwen, wijs.Ā De zaal waarin ze staat is nog steeds koninklijk en historisch: een balzaal met parket. De klassieke wandschildering achter haar, een veldslag (steigerende paarden, een ontbloot bovenlichaam), heeft meer weg van een vervaagde polaroid. De kleuren van heden en verleden lopen in elkaar over. De monarchie onstuitbaar op zijn retour.
Marlin
Burijn
