Het schilderij is aan het begin van de 16e eeuw geschilderd door Rafael in opdracht van paus Julius 2. Het hangt nog steeds in het Vaticaan. We zien een verzameling filosofen en wetenschappers uit de Klassieke Oudheid die met elkaar in gesprek zijn. Er bestond kennelijk in 1510 een grote belangstelling voor het klassieke gedachtengoed – zelfs bij de Paus.
In het schilderij beelden Plato en Aristoteles de relatie tussen mens, hemel en aarde uit. Plato (links) en Aristoteles (rechts) zijn duidelijk herkenbaar dankzij de titels van de schriften die zij onder de arm dragen (respectievelijk de Timaeus en de Ethica Nicomachea). Ze hebben een centrale rol in het schilderij. De compositie toont harmonie, maar ook een tweedeling. Enerzijds tussen links en rechts, want alle figuren staan aan de ene of aan de andere kant van het centrale duo. Anderzijds tussen het horizontale en het verticale vlak. Plato heft zijn vinger op en Aristoteles strekt zijn arm naar voren. Verticaliteit en horizontaliteit zijn de dimensies die het geheel scheiden.
