Het verhaal van poepschepper Sunita, de ‘onaanraakbare’

(Over schaamte)

Op een ochtend was de Boeddha met zijn monniken in de buurt van de Ganges onderweg om te bedelen toen zij Sunita tegenkwamen. Sunita kwam uit de kaste van de ‘onaanraakbaren’, dat waren mensen die in het oude India als taak hadden om emmers met poep van inwoners van de stad in de Ganges weg te gooien. Het was een van de laagste kasten in die tijd. Toen deze poepschepper Sunita de edele monniken  zag naderen verliet hij haastig de weg en liep naar de rivier om hen niet met zijn stank en vuile kleren lastig te vallen. Maar de Boeddha en zijn leerlingen liepen hem achterna. Sunita zocht een plek waar hij zich verbergen kon, maar de Boeddha was heel dichtbij. Sunita voelde zich nietig In paniek waadde Sunita door de rivier om te vluchten maar hij werd uiteindelijk tegengehouden door de sterke stroming.
Boeddha riep: ‘Vriend, kom alsjeblieft dichterbij zodat we kunnen praten.’
Sunita zei: ‘Dat kan niet! Ik ben een onaanraakbare en wil u en uw monniken niet vuil maken.
De Boeddha antwoordde: ‘Je bent een mens als wij. Wij zijn niet bang om door jou vuil te worden gemaakt. Het is maar poep. Alleen haat, hebzucht en verblinding kunnen ons verontreinigen. Sunita wil jij monnik worden?’
Sunita kon zijn oren nauwelijks geloven. Nog nooit had iemand uit een hogere kaste zo vriendelijk tegen hem gesproken. Hij zei: ‘Wanneer u me als leerling wilt aannemen, beloof ik me met al mijn kracht aan de oefenpraktijk te wijden.’
En zo baadden de Boeddha en zijn discipel Sharipoetra de toekomstige monnik in de Ganges. Zij trokken de poepschepper een schone saffraangele pij aan en gaven hem ter plaatste zijn wijding in de rivier.
Het bericht dat de Boeddha een lid van de kaste van de onaanraakbaren gewijd had verspreidde zich snel.

Wij zijn niet bang om