Hongertocht. ‘Je hebt me enkel gebracht…’

🦷🦷🦷🦷🦷 YouTube ( TV-serie ‘Oorlogswinter’, 1975)

Oorlogswinter

Vader, je bracht mij toen naar Friesland
Winter van vierenveertig
Er lag sneeuw, het was koud
Banden van hout
Gladde weg vol met kuilen
Na een kwartier ging ik huilen
En ik zeurde om brood
‘t Was hongersnood

Vader, je kwam langs een controle
Ik was bang voor de Duitsers
Die zo tegen je schreeuwden
Maar je mocht door
Klopte toen bij een boer aan
Tevergeefs bij een boer aan
Hebt een slaapplaats gezocht
‘t Was hongertocht

Vader, we sliepen in schuren
En de tocht bleef maar duren
Tot je in Oosterwolde
Dan afscheid nam
Je bent zelf teruggereden
Hebt weer hongergeleden
Je was zwaar ondervoed
Je had heldenmoed

Vader, ik kreeg warmte en eten
Was die reis zo vergeten
En de kou ging voorbij
‘t Werd groen in de wei
Ik zat op vrede te wachten
‘t Kwam niet in mijn gedachten
Dat je me nooit meer zou halen
Je hebt me enkel gebracht

(c) Hans Dorrestijn Bron

Titel: Oorlogswinter
Beoordeling: 🦷🦷🦷🦷🦷
Zanger: Joost Prinsen
Compositie: Harry Bannink (luister ook De grote Harry Bannink podcast )
Tekstschrijver:   Hans Dorrestijn
Kanaal: YouTube ( TV-serie ‘Oorlogswinter’, 1975)

Achtergrond ‘Oorlogswinter’ van Dorrestijn’

Onze geitebreier Harry Bannink schreef de muziek voor de gelijknamige TV-serie, uitgezonden in 1975. Tekstschrijver Hans Dorrestijn had zelf nogal moeite met het lied dat gaat over zijn bewerkte eigen herinneringen, maar vond het eigenlijk te sentimenteel. Hij kon het zelf pas waarderen toen anderen hem op de schoonheid wezen.

Wat gebeurde er werkelijk met Hans Dorrestijn en zijn vader in de oorlog?

Dorrestein is uit 1940. Hij is de zoon van Hendrik Dorrestijn en Greet Wakker. Zijn vader wordt in 1942 wegens activiteiten voor het verzet opgepakt door de Duitsers en gevangengezet in kamp Amersfoort. Daar bezwijkt hij op 18 december 1942 aan dysenterie. Hans is dan een halve wees. Tegen het eind van de oorlog wordt het voedselgebrek steeds nijpender. Hans wordt daarom vlak voor de hongerwinter door tante Truus, een drie jaar jongere zus van zijn vader, naar Oosterwolde in Friesland gebracht. Daar wordt hij liefdevol opgevangen in een gezin. Niet lang na de bevrijding wordt hij door zijn stiefvader weer opgehaald.

Joost Prinsen nam het lied op voor zijn album Liedjes van de koude grond. In 2015 werd het lied opgenomen voor de documentaire De kunst van het lijden over Hans Dorrestijn. In 2018 zong Hans Dorrestijn het lied met alleen pianobegeleiding zelf tijdens de documentaire ‘De grote Harry Bannink podcast‘ over de muziek van Harry Bannink.