De wintereik

IK AANVAARD HET ONVOLMAAKTE ALS EEN GEGEVEN

[Deze bladvorm wordt nader ingevuld. Wanneer, vraag ik mij af. Morgen? Of in de pruimentijd. Deze pagina is onaf en dat doet mij pijn. Toen ik met deze serie begon was er een brandend verlangen om het plaatje compleet te krijgen dat ik in mijn hoofd had. Een onmogelijke opgave. En een bron van frustratie. Elke keer als ik er aan werk, denk ik aan die incomplete plaat in mijn hoofd. Het vergalt mijn plezier in het moment.
Vanuit het perpectief van een zen-oefening heb ik op al deze onaffe pagina’s dit mantra neergezet.
IK AANVAARD HET ONVOLMAAKTE ALS EEN GEGEVEN

Der Lindenbaum
Am Brunnen vor dem Tore
Da steht ein Lindenbaum;
Ich träumt in seinem Schatten
So manchen süßen Traum.
Ich schnitt in seine Rinde
So manches liebe Wort;
Es zog in Freud’ und Leide
Zu ihm mich immer fort.

De lindenboom
Bij de fontein vóór ‘t poorthuis,
Daar staat een lindenboom.
Ik droomde in zijn schaduw
Zo vaak een zoete droom.

Ik sneed verliefde woorden,
Zo vele, in zijn bast.
In goed’ en kwade tijden
Was ik daar vaste gast.

Heading

Heading

Eens kende men dit geheim, vandaag is men het vergeten: eigenlijk bestaat de wereld uit chaos. En niet meer dan dat. Hoe hard we ook onze best doen, het raadsel achter onze betekenis op deze aarbol blijft verborgen. De één zoekt het in een hoger onbegrijpelijk wezen, een ander in bewijsbare wetenschap. Maar het raadplegen van nieuwe en oude verhalen levert weinig op. Het is steeds hetzelfde deuntje. De rebel en huiskamerfilosoof Nietzsche had gelijk toen hij aan het eind van de negentiende eeuw alle verhalen met verheven ideeën over betekenis met één klap van zijn rationele hamer platsloeg.

"De aard van de werkelijkheid bevat geen absoluut idee,' zei hij moedig. 'Wij mensen proberen er krampachtig orde in aan te brengen. We bakenen af. We begrenzen. We categoriseren. En vervolgens gaan we geloven dat die door onszelf aangebrachte orde er altijd al geweest is. Maar die orde is op de keper beschouwd niets anders dan een metafysische illusie."
Boem. Die komt aan. Niets helpt. We staan met lege handen. Wat kunnen we doen? Misschien moeten we - na weer een dag ploeteren en zoeken naar betekenis - elkaar gewoon opzoeken. En om het kampvuur gaan zitten. Net zoals onze vroege voorouders dat deden. Alleen door elkaar bij een flakkerend vuur sterke verhalen te vertellen, gaan we achteraf orde en betekenis zien. Dat is de bedoeling van dit blog. Geouwehoer over dingen die ik het vermelden waard vind. Zodat jij wat tips hebt die de moeite waard zijn.

Op deze blog stook ik het vuurtje steeds een beetje op. Verwarm je dus hier aan een wereld zonder orde. Er zit niets anders op. Het is troostvol als je deze ongemakkelijke 'waarheid' samen deelt. En word je ook weer niet vrolijk van het feit dat dit inzicht ook weer een zinsbegoocheling is? Het is te mooi om waar te zijn. Wees welkom in dit spiegelpaleis. Leef kalm in een krankzinnige wereld. Warm blijven? Abonneer je dan op de maandelijkse nieuwsbrief van Marlin met nieuwe speeltjes uit zijn zandbak

bekijk de online versie van de nieuwsbrief