Sakkerloot. Je bent gevangen.

In mijn net. Sakkerloot, wat een mooie vangst.
‘Leuk dat je er bent,’ zeiden we vroeger. ‘Welkom.’ Maar dat boeit je natuurlijk helemaal niet. Het enige wat je boeit is of dit stukje tekst antwoord geeft op de zoekvraag waarmee je Google hebt geraadpleegd.
En? Voldoe ik aan je verwachting? Of ben je al weer vertrokken?

Heremijntijd! roep ik in archaïsch Nederlands. ‘Asjemenou’.

Wat kun je op deze blog doen. Allereerst je kunt hier persoonlijke beschouwingen lezen over een ding of een mens of een verschijnsel. Alles wat ik waardevol vind om te beschrijven. Geïllustreerd met foto’s, graphics, video’s en motion graphics, vaak zelf gemaakt. Zonder tussenkomst van een uitgever. Dat is eigenlijk een raar fenomeen. Vind je niet?
Toevallig word je gevonden via Google Search (bijv. op de keywords ‘dapperstraat+analyse’) en je hebt een lezer. Pang.

Sakkerloot, nu het meest gelezen op het Burkunk Blog:

• Analyse van het gedicht van J.C. Bloem, ‘De Dapperstraat’
• Analyse van het gedicht van W. Wilmink. ‘Ben Alilibi’
• Analyse van het gedicht van R. Campert, ‘Verzet begint niet met grote woorden’

Dus waar wacht je nog op?

Sinds de opkomst van het ‘Internet’ rond 1998

Asjemenou. Sinds de opkomst van het ‘Internet’ voor iedereen is het mogelijk om gewoon iets te publiceren dat op een computer of mobiel met een browser en een internetverbinding kan worden gelezen. Ik weet nog goed dat mijn straatgenoot Theo van Gogh ergens rond 1998 bij de krant eruit werd gegooid vanwege nare dingen die hij over Leon de Winter schreef. Theo richte toen zijn homepage in als een soort voorloper van het blog. De Gezonde Roker heette dat toen. Op het internet had hij ultieme vrijheid om te publiceren wat hij wilde. Ik lachte me gek om zijn stukjes maar ik besefte wel dat dit ultieme medium een noviteit in de geschiedenis van de vrijheid van meningsuiting betekende. Hier kwam niemand meer tussen tenzij de politie de provider de opdracht zou geven om de stekker uit de server te trekken.
Natuurlijk kon je al vanaf Gutenberg in de 15e eeuw op een drukpers je verdorven gedachten laten drukken zonder tussenkomst van een uitgever of een andere controlerend orgaan. Maar altijd in een beperkte oplage en het kostte veel geld. En dan nog: hoeveel geletterde personen kregen die tekst onder ogen? Aan het eind van de 20ste eeuw maakte internet een optimaal bereik mogelijk voor iedereen: de investering was alleen een computer met internetverbinding. Iedereen werd deskundige. Of journalist. Of schrijver. Het hele web slibte vol met de grootst mogelijke onzin.

laten we zeggen: ergens rond 1998 toen de eerste homepages (www.zonnet.nl/home/~burkunk/index.html, weet je nog?) in html beschikbaar kwamen via je mailprovider, is het mogelijk om gewoon iets te publiceren dat iedereen met een browser en een internetverbinding kan lezen. Op een beeldscherm, zoals we vroeger TV keken.
Via het Hypertext Transfer Protocol (HTTP) is het protocol voor de communicatie tussen een webclient (meestal een webbrowser of een app) en een webserver. wanneer je iets wilde publiceren dat publiekelijk gelezen of bekeken kon worden, naar een uitgever van boeken, tijdschriften of kranten. Daar zat de hobbel. Anderen beoordeelden of jouw schrijfsels of beelden voldoende kwaliteit hadden om gepubliceerd te worden. l’Enfer, c’est les autres. Nu is dat niet meer zo.

Wat zocht je?