De Geheugen Groeve op mijn zolder

Heb jij onder de ‘hoogtezon ‘ gezeten? We vroegen het elkaar wel eens op school. Ik schaamde me rot. De afdruk van dat mallotige brilletje in je gezicht was dodelijk. Hilarisch was ook het moment toen mijn vader een keer de tijd vergat en een kwartier zat te bakken. De volgende dag moest hij naar zijn werk met een kop zo rood als een kreeft.
Het paste in de Vitamine-D hype van de jaren ’70. Onder de hoogtezon. Overal goed voor. Als kind begreep ik de naam niet. Was er ook een laagtezon dan? Het had ook iets angstaanjagends. Ik ging er nooit voor mijn plezier ‘onder’. Stelde je de tijd verkeerd in dan werd je geroosterd. Ik kon de verleiding niet weerstaan om toch, door het brilletje, in de lamp te kijken. Vooral omdat mijn moeder zei dat dit heel slecht voor je ogen was. Een vreemde, psychedelisch kijkervaring.