Marlin🦷🦷🦷🦷
“A case of you” from Joni Jam (YouTube)
De singer-songwriter Joni Mitchell is de koningin van de melancholie. Daarom moeten we in deze herfstige tijd aandacht aan haar besteden. Helemaal nu op YouTube een prachtige registratie staat van haar herrijzenis. Het optreden van de 76-jarige Canadese zangeres, begeleid door Brandi Carlile, op het bekende NewPort Folk Festival kan niemand onberoerd laten. Zeker gezien het feit dat een hersenaneurysma in 2015 ervoor gezorgd heeft dat zij niet meer kon lopen en praten. Zij zit er gewoon weer, met baret en lange blonde haren. Niet kapot te krijgen.
Newport Folk Festival, 2022
Voor mij is haar album “Blue” uit 1971 nog steeds het meesterwerk. Hartverscheurende liedjes over liefde en verlies die voor altijd in je geheugen worden gebrand. ‘Blue’ zal de tanden des tijds zeker overleven. Vijf tanden. Met een woord: hartverscheurend.
Titel: A case of you
Beoordeling: 🦷🦷🦷🦷🦷
Genre: Singer-song writer
Producent: SöPa Productions
Uitzendkanaal: YouTube
Spotify: ivm fakenews verspreidende podcasts heeft Joni uit protest al haar nummers laten verwijderen.
Bij mij is de interesse voor J. Mitchel ook begonnen met de liefde. Via het nummer ‘A case of you’ van ‘Blue’, opgenomen op een klassiek cassettebandje , dat zij met de post aan mij toestuurde, wist mijn vrouw mij zo’n 30 jaar geleden, te verleiden tot een nieuwe afspraak. Daar kwamen drie kinderen van en een huwelijk. ‘A case of you’ zal mij bijblijven. Toen ik het album deze maand nog een keer afspeelde, nadat ik wat over het leven van J. Mitchel had gelezen, viel mij plotseling het nummer ‘Little Green’ op, waarin zij in codetaal over haar kind zong dat ze op 23-jarige leeftijd moest afstaan voor adoptie. Nooit geweten. Hoe anders voelt het liedje als je het met die wetenschap beluistert…
Born with the moon in cancer
Choose her a name she will answer to
Call her green and the winters cannot fade her
Call her green for the children who’ve made her
Little green, be a gypsy dancer
Joni Mitchell ‘Little Green’ (Blue 1971)
Daar kun je natuurlijk uren over door zwijmelen maar dat doen we hier nu eens niet. Leuker is om eens te kijken en te luisteren, zeker gezien de herfstige maand, hoe vergankelijkheid zich verhoudt tot de eeuwigheid. Namelijk hoe klinkt Joni Mitichell in haar nadagen als moedige maar oude kraai ten opzichte van de melancholieke nachtegaal die ze in de jaren ’70 was. Hieronder een compilatie van registraties in de tijd.
London, 1983
Live optreden Prince, 1983
asgfasdfasdf
London 1974
Joni oefent hier in dit filmpje haar nieuwe nummer ‘Coyote’ met een arrogante Bob Dylan op een feestje in 1975. (Live at Gordon Lightfoot’s Home with Bob Dylan & Roger McGuinn, 1975)
This detail came to light in Brian Hinton’s biography Both Sides Now, where Mitchell recalled: “On the third night they stuck Bob at the mic with me and he never brushes his teeth, so his breath was like right in my face.”
However, her complaint was supported by Dylan’s former staff member, Victor Maymudes, who later added: “He’s a very rude, obnoxious guy. He doesn’t take his clothes off when he goes to sleep and the guy doesn’t clean his teeth. Horrible breath.” While the situation appeared comical, it feels like a rather underhand comment from Mitchell in the broader context.
Years later, while speaking to the LA Times in 2010, the interviewer compared the two singers as similar artists, a comment which Mitchell would fiercely refute, angrily responding: “We are like night and day, [Dylan] and I. Bob is not authentic at all. He’s a plagiarist, and his name and voice are fake. Everything about Bob is a deception.”
Furthermore, in 2013, Mitchell fired shots once more, this time while in discussion with CBC. She brutally commented, “Musically, Dylan’s not very gifted; he’s borrowed his voice from old hillbillies. He’s got a lot of borrowed things. He’s not a great guitar player. He’s invented a character to deliver his songs, it’s a mask of sorts”.
